JEUGDSENTIMENTEN
Herinneringen en geschiedenissen van vroeger |
Verhalen
van Marty deel 5
|
|
De Faller Hitcar racebaan
M'n eerste logje van 22 aug 2006
De baanstukken waren van een flexibel
soort kunststof van circa 60 cm, in diverse frisse kleuren. Bochtstukken
waren daarentegen weer van hard-plastic. Aan de baanstukken kon je
een haak bevestigen en die haak kon je dan zo hoog mogelijk bevestigen
aan iets in de kamer, de bovenkant van de deur of zo. Dan de Hitcar
erop zetten en gaan
..De wagen dook als een speer naar
beneden. Mbv diverse hulpstukken als een bocht met versnellingsveer
werd de Hitcar verder gestuurd. Verder zaten er allerhande loopings
bij die moeiteloos genomen werden door de geveerde autootjes, autootjes
met namen als Ford Capri, BMW-alpine en Porsche 904GT.
|
De knijpkat en andere zaklantaarns In een la in het ouderlijk
huis vond ik een fascinerend stukje techniek. Door erin te knijpen produceerde
het apparaatje een moeizaam geluid
.en licht. M'n moeder vertelde
dat dit een knijpkat was. Een knijpwat?? Een knijpkat kindje. De kat
heb ik er nooit in gehoord, we speelden ermee en de kunst was het om
steeds sneller te knijpen om de dynamo te laten gieren. Wat ik ook tegenkwam was
een zaklantaarn die mijn broer gekocht had. Niet zo maar eentje maar
eentje met maar liefst 3 kleuren. Naast het gebruikelijke wit kon je
de lamp groen of rood laten schijnen. Via een tweetal schuifjes kon
je een rode of groene, transparante cylinder om het lampje Nog een type lantaarn van begin jaren 80 was een hele grote, wel 3 batterijen lang! De Rubber torch werd ie genoemd, een type dat waterdicht was en heel ver kon schijnen. Er zat een "zalige" chemische lucht aan het rubber omhulsel, dat je er af kon pellen. Wat je niet moest doen want de weg terug was geen gemakkelijke.
|
De 5 detectives van Enid Blyton De 5 heb ik de revu al zien passeren,
met enige verwijzingen naar een andere succesvolle reeks van de hand
van Enid Blyton: de 5 detectives. Deze spannende jeugdboekenreeks
las ik vanaf het midden van de jaren 70 en werkte zeer verslavend
op mij. Ik beleefde samen de avonturen met de vrienden Dikky, Daisy,
Larry ,Pip en Betty. En niet te vergeten Buster, de zwarte terrier
van Dikky, die een bijtgrage voorliefde had voor dorpsagent Goon.
|
|
De oorarts De oorarts moest altijd eerst even het oor schoonmaken met een pincet met watje, ik schreeuwdehet dan al uit maar werd stevig vastgehouden door "gemene" grote mensen. Ik heb die oorarts nog eens geschopt zeg, daar was ie niet blij mee. Daarna was het de beurt aan de paracentesenaald , een harpoenachtige naald met een knik oid, waarmee een klein gaatje geprikt in het trommelvlies werd geprikt. Zodoende namen de druk ende pijn snel af, meestal verkeerde ik in een soort waas als ik naar huis gebracht werd. Dan werd ik in m'n bedje gestopt en was het weer voorbij maar het is me vaak overkomen helaas. Met het opgroeien veranderden
oorontstekingen van dimensie, ipv ernstige pijn had ik van tijd tot
tijd perioden van slechthorendheid die van het ene oor naar het andere
oor ging. En dat heb ik helaasmet grote regelmaat nog steeds. |
Klimrekken en betonnen treintjes Op het schoolplein waar ik tegenover woon staan een aantal speeltoestellen waar een kind zich mee kan vermaken, ondermeer een klimtoestel. Verderop in m'n buurtje staat er nog eentje, ander modelletje en omringd door een plateau rubberen tegels tegen zere knieen en claimende ouders. Vroeger had je maar 1 soort
klimrek: het gemeentelijk klimrek, opgetrokken uit aluminium en zonder
rubber tegels, gewoon een grasveldje. Je kwam ze overal tegen en er
in klimmen kon gevaarlijk zijn. Nog gevaarlijker waren de klimrekken
in speeltuinen, die waren makkelijk 4-5 meter hoog en van een groot
formaat Elders in m'n woonplaats
werden er echter ook houten toestellen neergezet ondermeer wigwamvormige
torens, een houten uitkijkpost en een soort touwbrug met houten palen.
Maar dat was al snel veel te ver weg om te gaan spelen.
|
Het Grote Gebeuren naar Belcampo We schrijven 31 dec 1975 .ik en m'n broer vieren oudejaarsavond en zijn in afwachting van het vuurwerkfestijn. Op televisie begint een film, Nederlandstalig en niet bepaald een grote bioscoopproduktie. Het is een verhaal, een verhaal dat zich afspeelt in het Overijsselse stadje Rijssen. De hoofdpersoon ontwaakt
op zekere dag, en onbestemd zijn zijn gevoelens. Dit zal geen gewonedag
worden want het stadje valt ten prooi aan zeer merkwaardige verschijnselen.
In een sfeer zoals we dat kennen van de Hieronymus Bosch gaat de film verder, de engelenen demonen verzamelen alle mensen en tonen hen de weg die zij zullen opgaan. Prachtige vertelling die
diepe indruk maakte, zo bizar spannend, even vergat ik dat het 31 dec
was.Een vertelling die ik graag nog eens zou willen zien.
|