JEUGDSENTIMENTEN
Herinneringen en geschiedenissen van vroeger |
Verhalen
van Omnivoor deel 1
|
|
King
Corn Donuts
Behalve King Corn witbrood vond ik ook de Donuts van King Corn erg lekker. Helaas kocht mijn moeder (eind jaren 60) maar zelden deze onbetwist beste donuts, maar ze staan in mijn smaak-geheugen gegrift. Het deeg was goed en de suikerlaag zeer typerend. Het is zeer moeilijk voor mij om de exclusiviteit en smaak van deze donuts te beschrijven. Ze werden verkocht in de broodhoek van onze lokale Spar.Pas jaren later (1995) op vakantie in Fuerteventura (een Canarisch eiland) vond ik een bakkertje dat ongeveer dezelfde donuts verkocht. De beste donut-winkels hebben sindsdien die van King Corn niet kunnen evenaren.
|
Verkade Vanille Toffees De beste toffees (toffies) ter wereld waren
wat mij betreft Verkade Vanille Toffees. |
Caddy
|
|
De 21-20-4 truc
De 21-20-4 truc heb ik van een overbuurjongen
geleerd zo midden jaren 70. De truc werkt nu niet meer, maar destijds
was het een fenomeen, waar ik nog nooit van gehoord had en ik weet nog
steeds niet hoe hij eraan kwam. Er is nu niets op het internet van te
vinden, maar ik verzeker jullie: het werkte!
|
Op de lagere school (eind Lente 1973, zesde klas), in het handenarbeidlokaal, stonden een paar blokken met scharen erin. Sommige blokken hadden kleinere schaartjes met stompe punten en voor het oudere kind hadden we blokken met de grotere "gewone" scharen, uiteraard met scherpe punten. Mijn sentiment is dat we de scharen van de grotere blokken als dolken gebruikten toen we, nadat de Afscheidsmusical al had plaatsgevonden, een keer, tegen het einde van het schooljaar, het handenarbeidlokaal moesten opruimen. We wierpen de scharen een voor een tegen de grote gekleurde dekor-schotten. Het merendeel ketste af, maar een enkele schaar boorde zich in zo'n schot. Een paar scharen raakten zelfbouwprojekten van medepupillen, projekten die achter de schotten stonden, met alle gevolgen van dien (ze raakten zwaar beschadigd). Terloops speelde ik met de grote Black & Decker boormachine van de meester, liet deze, op volle toeren draaiende, met een scherpe boor erin, per ongeluk uit mijn handen vallen, hop op de stroomdraad, die terstond werd stukgedraaid door de nog draaiende boor. We gingen toen maar terug naar het lokaal en mijn schoolvriend zei "zeg het nou maar tegen de meester!" Ik zeg "van die boor?" "Nee, nee, dat we het handenarbeidlokaal hebben opgeruimd" zei hij snel. De meester had het niet eens door. De week daarop zagen we zowel de pupillen, wier werk zwaar was beschadigd, als de meester (met de beschadigde, gloednieuwe boormachine in zijn hand) letterlijk huilen. Ik zou toch zweren dat hij de link snel zou leggen met onze opruimopdracht van de week ervoor, maar dat deed hij niet. Het was wel mijn laatste dag op school vlak voor de warme Zomer van 1973. Ik durfde mijn gezicht niet meer te laten zien en gek genoeg kraaide er geen haan naar.
|
Treets
|
|
De Milky Way Wonderpen
Eind 1973/begin 1974 (ik
zat in de brugklas) kwam er iemand op school met een Milky Way Wonderpen.
Had hij gewonnen.Niet echt spectaculair, want nu begrijp ik dat 10000
kinderen hem hadden gewonnen. Ik herinner me nog wel dat je onzichtbaar
schreef en dan met krassen de inkt tot leven bracht (door de andere
punt van de pen te gebruiken), een beetje als de potlood krasplaatjes
van weleer. |
Kix Kix was een Bambix cum Brinta
-achtige papmix. Ik zag het eind zeventiger jaren bij onze lokale Spar
staan. Het duurde even, maar uiteindelijk waagde ik me eraan en het
resultaat was verbluffend. Ik vond het erg lekker. Het verschil met
Brinta was, dat Kix niet aanstijfde met de melk, dus je kon behoorlijk
wat lepels toevoegen aan de melk. Onbekend maakt onbemind. Ik vroeg
er naar later in 1980 en de Sparmeneer vertelde me dat het niet meer
bestond. (ps: verwar Kix niet met de crispy corn puffs bolletjes cereal
van vandaag de dag in het buitenland) |
De IJsmaker Begin jaren Zeventig kreeg
ik van mijn opa en oma een (?antieke) ijsmaker. In het Engels heet het
mechaniek een crank-mixer. De ijsmaker (een emmer met de crank-mixer
er bovenop) was eigenlijk aan mijn moeder gegeven, want mijn grootouders
verhuisden van Amsterdam naar een verzorgingstehuis in Coevorden en
de maker kon niet mee. Ik speelde echter zeer vaak met de emmer, dit
vanwege het mechaniek, dat een soort miniwasmachine werd. Ik vulde de
emmer met water en draaide aan de hendel, waardoor het een waterkolk
werd. Ik gooide van alles in het water, maar papier had mijn voorkeur.
|
De Drie Klokjes
Geen idee waar dit nu voor
diende, maar wij hadden er een op de vensterbank staan.Af en toe pakte
ik het trommelstokje en mepte ik tegen de klokjes, die er dus wel vanaf
konden vallen. De kleine klokjes klonken schel. |
In 2006 meldde ik me aan als
schrijver van stukjes bij de toenmalige website "Jeugdsentimenten.net"
. De site was helemaal ingericht op de eigen herinneringen van mensen
die geboren waren in de jaren 40, 50 en 60 en zat boordevol onderwerpen
als oude televisieseries, gebruiksvoorwerpen, speelgoed, kleding, tradities,
school, meubels, gebeurtenissen en waren vaak een feest der herkenning,
omlijst met foto's en de mogelijkheid om een reactie te geven waar hele
leuke verhalen uit ontstonden. Kortom een parel van een website! Met de club van schrijvers (Edde, Frank, Rianne, Joke, Bart, Stefan, Roeffel, Sandra, Bertus en iedereen wiens naam ik vergeten ben) ben ik nog een keer naar het oude ambachten en speelgoed museum in Terschuur geweest, was erg gezellig! Een jaar later meldde ook mijn beste vriend Omnivoor zich aan en schreef talrijke verhalen vanaf 2007, en zelf ben ik rond 2008 gestopt. Helaas is de website al jaren uit de lucht, het blijft mensenwerk natuurlijk, maar ik heb er fijne herinneringen aan en onze bijdrages heb ik bewaard. Er is op dit moment een website met dezelfde naam maar deze heeft helaas weinig met jeugdsentimenten te maken. En Frank heeft een eigen website : Wrekers.nl over die fameuze en bijzondere Engelse actieserie van vroeger. En verder verzamelt hij oude radio's : Oude Radio's |